زیبایی های طراحی دکوراسیون داخلی

امروزه در بسیاری از نقاط جهان، حتی در جایی که موسسات در روند تغییر مستمر بوده اند، انواع مسکن با منشاء باستانی یا ماقبل تاریخ در حال استفاده است. به عنوان مثال، در ایالات متحده صنعتی، انبارها بر اساس طرحی که در هزاره اول قبل از میلاد در اروپا به کار گرفته شده است، ساخته می شوند. نیروهایی که تحولی پویا از سبک معماری در ساختمان های مشترک ایجاد می کنند، معمولاً در خانه و مزرعه غیرفعال هستند. زندگی مردم عادی ممکن است با اساسی ترین تغییرات در نهادهای آنها تغییر نکند. مردم می‌توانند پی در پی افراد برده، رعایای سلطنت، و شهروندان رای‌دهنده باشند بدون اینکه ابزار یا تمایلی برای تغییر آداب، تکنیک‌ها یا محیط اطراف خود داشته باشند. فشار اقتصادی عامل اصلی است که باعث می‌شود افراد متوسط ​​خواسته‌های خود را به سطحی بسیار پایین‌تر از سطحی که فناوری زمانشان قادر به حفظ آن است محدود کند. آنها اغلب سازه های جدیدی را با تکنیک های قدیمی می سازند زیرا آزمایش و نوآوری از تکرار هزینه بیشتری دارد. اما در فرهنگ‌های ثروتمند، مجوزهای اقتصادی و آداب و رسوم، معماری را تشویق می‌کند تا امکانات رفاهی مانند سرویس بهداشتی، روشنایی، گرمایش و همچنین مناطق مجزا برای عملکردهای متمایز را فراهم کند و اینها ممکن است به عنوان یک ضرورت تلقی شوند. همین علل تمایل به جایگزینی محافظه کاری خانه با آرمان های معماری نهادی و تأکید بر کارکرد بیانی و همچنین سودمندی دارند.

با افزایش ثروت و کارکردهای بیانی، نوع خاصی از ساختمان های خانگی قابل تشخیص است که می توان آن را معماری قدرت نامید. تقریباً در هر تمدنی، الگوی جامعه به تعدادی از اعضای خود این قدرت را می دهد که از منابع جامعه در ساخت خانه ها، کاخ ها، ویلاها، باغ ها و مکان های تفریحی خود استفاده کنند. این معدود، که مزیت‌هایشان معمولاً از تمایزات اقتصادی، مذهبی یا طبقاتی ناشی می‌شود، می‌توانند از تنوع بی‌نهایتی از فعالیت‌های داخلی مرتبط با آداب و رسوم موقعیت خود لذت ببرند. اینها می توانند حتی کارکردهای جمعی را شامل شوند: کاخ امپراتورهای فلاویان در روم باستان فعالیت های دولت و سیستم قضایی را در بر می گرفت. کاخ ورسای، یک شهر کامل به خودی خود، مایحتاج و تجملات زندگی را برای چندین هزار نفر از همه طبقات فراهم می کرد و مرکز حکومت امپراتوری لویی چهاردهم بود. معماری قدرت ممکن است کارکرد بیانی پیچیده ای نیز داشته باشد، زیرا نمادسازی قدرت با ظرافت یا نمایش یک مسئولیت یا یک ضرورت (و اغلب تقصیر) قدرتمندان است. از آنجایی که این کارکرد معمولاً نه آنقدر برای خوشحال کردن حامیان به دنبال نشان دادن موقعیت اجتماعی آنها به دیگران است، معماری قدرت هم به صورت اشتراکی و هم خانگی تبدیل می شود. در دموکراسی هایی مانند یونان باستان و در دنیای مدرن غربی، این قدرت نمایی ممکن است محتاطانه تر باشد، اما همچنان قابل تشخیص است.

مسکن گروهی

نوع سوم معماری داخلی به جای واحد، گروه را در خود جای می دهد و بنابراین عمومی و خصوصی است. این امر از طریق توسعه گسترده مسکن انبوه در دنیای مدرن، که در آن افراد یا خانواده ها فضای زندگی را در چند خانه یا در واحدهای منفرد تولید شده در مقدار پیدا می کنند، آشنا است. مسکن گروهی توسط فرهنگ‌های مختلف تولید می‌شود: توسط دولت‌های جمعی برای برابر کردن استانداردهای زندگی، توسط ظالم برای تضمین نیروی کار مطیع، و توسط سیستم‌های فئودالی یا کاست برای گرد هم آوردن اعضای یک طبقه. این خانه آپارتمانی به طور مستقل توسط رومیان امپراتوری دوران باستان برای سازگاری با شرایط شهری و توسط سرخپوستان آمریکایی برای سازگاری با شرایط کشاورزی ساخته شد. معماری گروهی ممکن است معماری قدرتمندی نیز باشد، به‌ویژه زمانی که ارزش زمین بسیار بالا باشد و حتی به ثروتمندان اجازه ساخت خصوصی را نمی‌دهد، همانطور که در Place des Vosges در قرن هفدهم در پاریس، جایی که عمارت‌های اشرافی به طور یکنواخت در اطراف یک میدان یا در آپارتمان‌های قرن هجدهم در شهرک‌ها و اسپاهای انگلیسی. اگرچه اکثر معماری های داخلی قرن بیستم از سبک و تکنیک های گذشته استفاده می کردند، استثناها بیش از هر زمان دیگری برای توسعه معماری اهمیت دارند. این به این دلیل است که توزیع ثروت و قدرت در بخش‌هایی از جهان که معماری در آن حیاتی است، گسترده است و به این دلیل است که دولت مدرن مسئولیت مسکن‌های با کیفیت بالا را بر عهده گرفته اس

دکوراسیون داخلی چطور طراحی میشود

از قرن هجدهم، بسیاری از معماری‌های مذهبی با تضعیف سنت‌های مذهبی، فردیت و اهمیت خود را از دست داده‌اند. اما امروزه، مانند گذشته، معماران برجسته با راه حل های برتر، خواسته های جدید استفاده و بیان را برآورده کرده اند.

 

معماری دولتی

کارکردهای اساسی حکومت، حتی بیشتر از دین، در همه جوامع مشابه است: اداره، قانونگذاری و اجرای عدالت. اما نیازهای معماری با توجه به ماهیت رابطه بین حاکم و حاکم متفاوت است. در جایی که وظایف دولتی در دست یک فرد واحد متمرکز است، ساده است و ممکن است در محل اقامت حاکم اعمال شود. در جایی که بسیاری از کارکردها مشترک هستند و به عنوان فعالیت های تخصصی ایجاد می شوند، پیچیده می شوند و ساختارهای متمایزی را می طلبند. با این حال، هیچ راه حل رسمی اساسی برای معماری دولتی وجود ندارد، زیرا نیازهای عملی دولت ممکن است در هر منطقه سرپوشیده ای که فضای مناسبی برای مشورت و اداره داشته باشد برآورده شود. نوع متمایز آن بیشتر توسط کارکردهای بیانی ناشی از ایدئولوژی سیستم های مختلف سازمان سیاسی (سلطنت، حکومت دینی، دموکراسی و غیره) و سنت های ادارات مختلف حکومتی (دادگاه های حقوقی، خانه های اجتماع، تالارهای شهر، و غیره.). دولت‌هایی که قدرت را به‌جای رضایت به زور اعمال می‌کنند، تمایل دارند از کارکردهای بیانی معماری برای تأکید بر قدرت خود استفاده کنند. آن‌ها تمایل دارند ساختمان‌هایی تولید کنند که بنای تاریخی نامتناسب با خدماتشان به جامعه باشد. آنهایی که در آنها صفات الهی به حاکم داده می شود، نمادگرایی مذهبی را وارد معماری می کنند. دولت های دموکراتیک مسئولیت بیان اهداف خود جامعه را در معماری خود دارند، کاری دشوار در دنیای مدرن، زمانی که جامعه ممکن است نه آنقدر کوچک باشد که بتواند خود را به راحتی بیان کند و نه آنقدر همگن باشد که در مورد چگونگی انجام آن توافق کند.

فرآیندهای ساده دموکراتیک دولت-شهرهای یونان و شهرهای آزاد قرون وسطایی، معماری دولتی را در مقیاس داخلی ایجاد کرد، در حالی که امپراتوری روم و سلطنت‌های بعدی به ندرت تمایز مهمی بین کاخ و مقر عملکردهای دولتی قائل شدند. رشد گسترده دولت نمایندگی و افزایش اندازه و عملکرد ایالت در قرن نوزدهم، ساختمان‌های متنوعی را ایجاد کرد که برخی از آنها برای استفاده کاملاً جدید بودند. برخی از نمونه‌ها عبارتند از: اول، کاپیتول‌ها، دادگاه‌ها، ساختمان‌های مجلس، دفاتر چاپ و ضرابخانه‌ها و بعداً دفاتر پست، سفارتخانه‌ها، بایگانی‌ها، دبیرخانه‌ها و حتی آزمایشگاه‌ها، زمانی که کار، افزایش پرسنل و پیچیدگی کمک‌های مکانیکی ایجاب می‌کرد. راهکارهای تخصصی معماری بوروکراسی، چه خوب و چه بد، معماری دولتی را بیش از هر زمان دیگری در تاریخ مهم کرده است.

در اولین گسترش سریع از حدود 1780 تا 1840، معماران نئوکلاسیک راه‌حل‌های چشمگیری برای مشکلات جدید پیدا کردند، اما پس از آن، معماری دولتی به یک قرن محافظه‌کاری سپری شد و در فاصله ای مطمئن از ساختمان‌های خصوصی دنبال شد. پس از جنگ جهانی دوم، معماری دولتی سرزندگی جدیدی از خود نشان داد. کارهای لوکوربوزیه در چاندیگار، پنجاب، هند، مقر سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد در پاریس و برنامه وزارت امور خارجه ایالات متحده برای ساخت سفارتخانه‌های آمریکا برجسته است.

معماری نظامی بیشتر از سایرین به نوع حکومتی نزدیک است، اما کارکرد بیانی آن چنان تابع امر عملی است که معمولاً به عنوان یک کلاس مهندسی در نظر گرفته می شود (به استحکامات مراجعه کنید).

 

معماری تفریحی

تعداد کمی از تفریحات به معماری نیاز دارند تا زمانی که نهادینه شوند و باید مشارکت فعال و غیرفعال (رویدادهای ورزشی، نمایش های نمایشی، موسیقی و غیره) و یا مشارکت جمعی در تجملات اساسا خصوصی (حمام ها، موزه ها، کتابخانه ها) را فراهم کنند. در طول تاریخ، معماری تفریحی از هر نوع دیگری سازگارترین بوده است. انحرافات ممکن است تغییر کنند، اما، همانطور که در معماری داخلی، آرایش فیزیکی انسان ها یکپارچگی را فراهم می کند. اگر مشارکت آنها منفعلانه باشد، باید بتوانند راحت بشنوند و ببینند. اگر مشارکت آنها فعال است، باید فضاهایی متناسب با فعالیت های انتخابی به آنها داده شود. در بیشتر فرهنگ‌ها، موسسات تفریحی منشأ مناسک مذهبی دارند، اما به راحتی استقلال پیدا می‌کنند و بیان دینی در معماری آنها کاهش یا حذف می‌شود.

تراشکاری به چه شکل انجام میشود

مهندسی سبز اثرات زیست محیطی را برای کمک به انتخاب های طراحی پایدارتر تعیین می کند. بدون معیارهای قابل سنجش، تعیین اینکه کدام گزینه از دیدگاه محیطی بهترین است، دشوار است. به عنوان مثال، می توان ادعا کرد که وسایل نقلیه الکتریکی انتشار دی اکسید کربن کمتری نسبت به خودروهای بنزینی دارند، اما یک مقایسه کمی از انتشار گازهای گلخانه ای خودروهای بنزینی با گازهای گلخانه ای از نیروگاه های تولید برق باید انجام شود تا بدانیم کدام وسیله نقلیه انتشار کمتری در هوا دارد.

 

علاوه بر این، اثرات زیست محیطی باید در کل چرخه زندگی در نظر گرفته شود. در غیر این صورت، بهبود در یک بخش از چرخه زندگی می تواند منجر به مشکلات بزرگتر در حوزه دیگر شود. سوخت هسته‌ای برای تولید الکتریسیته، انتشار کربن نسبتاً پایینی تولید می‌کند، اما مصالحه مربوط به مواد زاید رادیواکتیو و سمی است که باید برای قرن‌ها در مرحله دفع مدیریت شوند. در گذشته، مهندسان اغلب تصمیمات زیست‌محیطی را بر اساس شهود و نه ارزیابی‌های چرخه عمر، اتخاذ می‌کردند. این اغلب منجر به تصمیمات ضعیف از منظر زیست محیطی می شود، زیرا پیچیدگی چرخه زندگی کامل را نمی توان بدون تجزیه و تحلیل دقیق به طور دقیق قضاوت کرد. مهندسان سبز با درک جزئیات مراحل مختلف چرخه حیات و انتخاب‌هایی که اثرات زیست‌محیطی را بدون قربانی کردن سایر محدودیت‌های حیاتی کاهش می‌دهند، آسیب‌های محیطی را به حداقل می‌رسانند. همچنین نگاه کنید به: چرخه سوخت هسته ای

 

مهندسی سیستم ها

از این نظر، مهندسی سبز شکلی از مهندسی سیستم است، زیرا تعاملات پیچیده ای بین تمام اجزای چرخه حیات وجود دارد. به عنوان مثال، در حالی که مهندسان به طور سنتی برای تمرکز بر عملکرد هنگام انتخاب یک ماده خاص برای یک برنامه آموزش دیده اند، مهم است که آنها درک کنند که این انتخاب بر کل سیستم تأثیر می گذارد. استخراج و ساخت مواد بر حسب مواد متفاوت است، همانطور که گزینه های پایان عمر آنها نیز متفاوت است. مهندسی سیستم ها ذاتاً بین رشته ای است، زیرا برای درک و ارزیابی هر مرحله از چرخه عمر، به تخصص در زمینه های مختلف نیاز است. با در نظر گرفتن این دیدگاه سیستم، درک این موضوع آسان است که مهندسی سبز به طور موثر در اوایل مرحله طراحی به کار گرفته می شود، زیرا تغییرات در آنجا می تواند مزایای تجمعی در تمام مراحل چرخه عمر داشته باشد.

استخراج

استخراج شروع چرخه زندگی است و توسط مواد خام و انتخاب های شیمیایی دیکته می شود. مواد معدنی، فلزات و سوخت‌های فسیلی استخراج می‌شوند و سپس با سطوح مختلف تخریب محیطی تصفیه می‌شوند. منابع این مواد محدود است، بنابراین استفاده جامعه آنها را کاهش می دهد. مواد دیگر، از جمله چوب، الیاف گیاهی و مواد شیمیایی، غذا و سایر زیست توده ها، به این معنا که می توانند بازسازی شوند، تجدید پذیر هستند. با این حال، این فرآیندها تنها در صورتی پایدار هستند که منابع را سریع‌تر از حذف آن‌ها بازسازی کنیم و به اکوسیستم‌هایی که از آن‌ها پشتیبانی می‌کنند آسیب نرسانیم. مهندسان سبز تلاش می کنند موادی را انتخاب کنند که فراوان باشد و بتوان آنها را با آسیب کمتر انرژی و اکوسیستم استخراج کرد. همچنین ببینید: منابع چوب جنگلی. معدن؛ حفاری چاه نفت و گاز؛ منابع تجدیدپذیر

 

ساخت

تولید مواد خام استخراج شده را می گیرد و آنها را به محصولات مفید با عملکردهای خاص و خواص پیشرفته تبدیل می کند. مانند استخراج، تولید به برق، گرما و مواد شیمیایی غیرمستقیم مختلف مانند حلال ها نیاز دارد که به طور عمدی کمتر از محدودیت های فدرال یا ناخواسته در اثر حوادث منتشر می شوند. رویدادهای منظم، مانند زلزله، طوفان، نشت نفت، نشت مواد شیمیایی، حوادث تولیدی، یا انتشار غیرقانونی گازهای گلخانه ای، همچنان بر کارگران، مردم و محیط زیست در سطح محلی، منطقه ای و جهانی تأثیر می گذارد. مهندسان سبز تلاش می کنند تا مواد شیمیایی سمی کمتری را انتخاب کنند، فرآیندهایی را توسعه دهند که انرژی و مواد کمتری مصرف می کنند، یا اقدامات حفاظتی بیشتری را برای فرآیندهای تولیدی که نیاز به استفاده از مواد خطرناک دارند، طراحی کنند. همچنین ببینید: شیمی سبز; مواد پایدار و شیمی سبز

 

پایان زندگی

پایان عمر یا دفع آخرین مرحله از چرخه حیات است. همه محصولات باید در پایان عمر مفید خود جایی بروند. رایج ترین گزینه ها دفن زباله، سوزاندن و بازیافت هستند و هر کدام دارای معاوضه هایی هستند. محل های دفن زباله متان را از هضم بی هوازی مواد آلی تولید می کنند، اما این گاز گلخانه ای قوی را می توان جذب کرد و به عنوان سوخت استفاده کرد. سوزاندن مقداری از انرژی تجسم یافته را از موادی که در غیر این صورت دفن می‌شوند، بازیابی می‌کند، اما تجارت محیطی، دی اکسید کربن و سایر آلاینده‌های جوی ناشی از احتراق است. بازیافت باعث صرفه جویی در مقادیر زیادی انرژی تجسم شده و اختلال در اکوسیستم می شود زیرا از مرحله استخراج به طور کامل اجتناب می شود، اما همچنان انرژی برای فرآیندهای حمل و نقل و بازیافت مورد نیاز است. مهندسان سبز در تلاش برای کاهش همه اشکال زباله و توسعه فرآیندهای بازیافت حلقه بسته هستند.

نحوه ساخت داربست

در اینجا یک مرور کلی از مراحل مورد نیاز برای ساخت داربست آورده شده است:

 

پایه را ایمن کنید. داربست ها باید هم سطح و روی زمین ایمن ساخته شوند. برای اطمینان از پایداری، داربست را به صفحات پایه یا طاقچه‌های گلی وصل کنید - اگر روی سطح ناهمواری هستید، ممکن است لازم باشد که سطح خاک را حفاری کنید.

آن را تراز کنید. مطمئن شوید که داربست با استفاده از پیچ های تنظیم تراز شده است. اگر سطح شیب زیادی دارد، ممکن است به اکستنشن پا نیاز داشته باشید.

کاستورها را در نظر بگیرید. اگر قصد دارید آن را از نقطه ای به نقطه دیگر جابجا کنید، راه اندازی داربست باید شامل چرخاننده باشد. هنگامی که چرخ‌ها را در جای خود قرار می‌دهید، مطمئن شوید که چرخ‌ها قفل هستند.

از مونتاژ مناسب اطمینان حاصل کنید. انتهای داربست باید به درستی مونتاژ شود. ابتدا یک قسمت انتهایی را بلند کنید، سپس بریس متقاطع بالایی را وصل کنید. برای چسباندن بریس متقاطع بالایی قطعه انتهایی دوم، باید انتهای انتهایی این بریس را بلند کنید تا تکه انتهایی را نگه دارید. در نهایت بادبندهای ضربدری را با محکم کردن انتهای آن به پایین قاب انتهایی مقابل وصل کنید.

تخته ها را قرار دهید. تخته ها را روی میله داربست حرکت دهید و در موقعیت خود قرار دهید، آنها را با سخت افزار ارائه شده در جای خود محکم کنید.

تعیین دسترسی هنگام تنظیم داربست خود، حتماً دسترسی را در نظر بگیرید. اگر از نردبان برای دسترسی استفاده می شود، مطمئن شوید که برای داربست خاصی که استفاده می کنید طراحی شده اند و واژگون نمی شوند یا خطرات ایمنی دیگری ایجاد نمی کنند.

نرده های محافظ را وصل کنید. همه داربست ها به دلیل ارتفاع تجهیزات و خطر سقوط باید دارای نرده های محافظ باشند. شما همچنین باید اقدامات حفاظتی در برابر سقوط را در نظر بگیرید، مانند کراوات.

آن را بررسی کنید. داربست را به دقت بررسی کنید تا مطمئن شوید استفاده از آن ایمن است. با بازرسی کامل نصب، مطمئن شوید که تمام قطعات داربست ایمن هستند. همیشه سیستم داربست را پس از خروج و بازگشت به سایت مجدداً بررسی کنید تا از سالم بودن آن مطمئن شوید.

اجاره داربست در مقابل خرید

هنگام تصمیم گیری برای اجاره داربست یا خرید داربست باید عوامل زیادی را در نظر گرفت. به طور کلی، اکثر شرکت‌های بزرگی که از داربست استفاده می‌کنند، به جای پرداختن به تدارکات و هزینه‌های ناشی از خرید و ذخیره‌سازی، اجاره را انتخاب می‌کنند.

 

با این حال، سناریوهایی وجود دارد که خرید خودتان می تواند منطقی باشد - در اینجا مواردی وجود دارد که باید هنگام تصمیم گیری در مورد اجاره یا خرید داربست به خاطر داشته باشید.

 

چه زمانی باید داربست را اجاره کنید

ممکن است بخواهید داربست اجاره کنید اگر:

 

شما انتظار ندارید که خیلی اوقات از آن استفاده کنید.

شما فقط به صورت دوره‌ای به آن نیاز دارید—برای بازرسانی که بازرسی‌های معمولی را انجام می‌دهند، اجاره تقریباً همیشه بهترین راه است، زیرا این بازرسی‌ها معمولاً هر چند سال یک بار انجام می‌شوند.

بازه زمانی شما سه ماه یا کمتر است.

پروژه شما به کار در ارتفاع 20 فوتی یا بیشتر نیاز دارد.

شما تجربه ساختن/برداشتن داربست را ندارید (اجاره ها اغلب می توانند با هزینه های ساخت و ساز/برچیدن همراه شوند).

شما روی یک سطح غیرعادی کار می کنید، مانند چیزی که منحنی است یا شکل نامناسبی دارد، و برای ساخت داربست خود به کمک حرفه ای نیاز دارید.

چه زمانی باید داربست بخرید

ممکن است بخواهید داربست بخرید اگر:

 

شما نیاز منظم و طولانی مدت به آن دارید.

پروژه شما بیش از سه ماه طول خواهد کشید.

پروژه شما فقط با ارتفاعات مستقیم ساده است.

شما فقط قصد دارید در ارتفاع 20 فوتی یا کمتر کار کنید.

شما قبلاً یک برنامه ایمنی در اختیار دارید و پرسنل لازم را برای نصب داربست و برچیدن آن دارید یا می دانید که چگونه آن را نصب، برچید و بسازید.

چگونه پهپادها می توانند نیاز به داربست داخلی را در کار بازرسی کاهش دهند؟

یا بازرسی در ارتفاع، معمولاً سه گزینه برای بازرسان وجود دارد:

 

داربست

دسترسی با طناب

هواپیماهای بدون سرنشین

دو گزینه اول مستلزم این است که بازرسان به صورت فیزیکی در ارتفاع کار کنند، یا با استفاده از طناب یا ایستادن روی داربست. به همین دلیل، هر دوی این رویکردها خطرات بالقوه ای را برای بازرس برای جمع آوری داده های بازرسی ایجاد می کنند.

 

اما گزینه سوم - هواپیماهای بدون سرنشین - راهی را برای بازرسان ارائه می دهد تا داده های مورد نیاز خود را از راه دور جمع آوری کنند، بدون اینکه

موارد استفاده از داربست

این روزها از داربست برای فعالیت های مختلفی استفاده می شود. در اینجا برخی از رایج ترین کاربردهای داربست آورده شده است:

 

تمیز کردن

 

کارگران معمولاً می توانند روی داربست ها بایستند تا پنجره ها و سایر قسمت های ساختمان های بلند را تمیز کنند.

 

ساخت و ساز

 

داربست می تواند برای ساخت و ساز بسیار مهم باشد، زیرا به کارگران اجازه می دهد تا در ارتفاع روی یک سطح پایدار بایستند. این امر به ویژه در مورد آسمان‌خراش‌ها و سایر سازه‌های مرتفع صادق است، اما استفاده از آن برای کارهای ساختمانی نزدیک‌تر به زمین نیز رایج است.

 

بازرسی های صنعتی

 

بازرسی یکی از مهمترین کاربردهای داربست است، زیرا داربست به بازرسان اجازه می دهد تا به مناطقی برسند که در غیر این صورت نمی توانند به آنها دسترسی داشته باشند تا بازرسی های بصری یا سایر انواع تست NDT را انجام دهند.

 

بازرسان معمولاً از داربست های داخلی یا سایر سازه های موقت برای بازرسی های داخلی استفاده می کنند، مانند آنچه در داخل دیگ های بخار بزرگ صنعتی یا مخازن تحت فشار و همچنین برای بازرسی های خارجی انجام می شود. صرف نظر از بازرسی خاص، استفاده از داربست یکسان است - به بازرسان اجازه می دهد تا در ارتفاع بایستند و انواع مختلفی از آزمایش ها را انجام دهند تا نیازهای بازرسی را برآورده کنند.

 

نگهداری

 

بازرسی ها معمولاً اولین گام در فرآیند تعمیر و نگهداری هستند، زیرا مناطقی را که ممکن است به تعمیر و نگهداری نیاز داشته باشند را آشکار می کنند. پس از اینکه بازرسان این مناطق را پیدا کردند، کارگران تعمیر و نگهداری با ایستادن بر روی داربست برای انجام کار خود، این نقص ها را برطرف می کنند.

 

استفاده های دیگر

 

انواع مختلف داربست نیز در موارد زیر استفاده می شود:

 

تاسیسات هنری

مراحل کنسرت

غرفه های نمایشگاهی

صندلی غرفه

برج های رصد

شورینگ

رمپ اسکی

قطعات داربست

در اینجا تمام قطعات مورد استفاده برای ساخت داربست آورده شده است:

 

استانداردها. این چارچوبی است که از اعضای عمودی تشکیل شده است که بر روی زمین، درام ها یا در زمین تعبیه شده اند.

دفتر کل. لوله‌هایی که در انتهای خود یک دستگاه فیکس‌کننده گوه موردی دارند که به‌صورت افقی بین دو استاندارد قرار گرفته‌اند و طول دهانه داربست را مشخص می‌کنند.

بریس ها بریس ها به صورت مورب مطابق با استانداردها ثابت می شوند.

Putlogs. یک putlog دیواری که روی آن کار می شود و دفتر کل را به هم متصل می کند. یک سوراخ پوتلوگ در کنار ساختمان برای دریافت پوتلاگ ایجاد می شود.

ترانسوم ها. ترانسوم نوعی از لجر است که توسط هر دو دفتر پشتیبانی می شود.

افسار. بریدل ها یک انتهای پوتلاگ را نگه می دارند و برای پل زدن دهانه دیوار استفاده می شوند.

پانسیون. در طول فرآیند کار، تخته‌ها به عنوان سکوهای افقی برای حمایت از کارگران و مواد عمل می‌کنند.

ریل محافظ. ریلی که در همان سطح دفتر کل راه اندازی شده است.

تخته پا مجموعه ای موازی از تخته ها، پشتیبانی شده بر روی putlogs، که محافظت در سطح پلت فرم کار را فراهم می کند.

داربست نردبانی. نردبان داربست به کارگران این امکان را می دهد که به راحتی از داربست ساخته شده بالا و پایین بروند.

چرخ داربست. چرخ هایی در پایین داربست که امکان حرکت آسان داربست را از یک مکان به مکان دیگر فراهم می کند.

هشت نوع داربست

در اینجا هشت نوع داربست که بیشترین استفاده ر

خرید بلبرینگ

بلبرینگ

کشف دینامیک اصطکاک با استفاده از ذرات هیدروژل به عنوان بلبرینگ نرم

خلاصه

بلبرینگ نورد به طور گسترده ای شناخته شده و برای کاهش اصطکاک بین دو سطح استفاده می شود. اخیراً، سه جفت هیدروژل-هیدروژل نیز خواص روانکاری خوب اما نسبتاً پیچیده ای را نشان داده اند. در اینجا، ما از هیدروژل‌ها به عنوان یاتاقان‌های توپ استفاده می‌کنیم تا مشخص کنیم که ذرات کروی نرم رفتار روان‌کاری وابسته به نرخ غیرمعمولی دارند. بر خلاف روانکاری نیوتنی یا اصطکاک جامد خشک، ذرات هیدروژل در حالت تعلیق به عنوان تابعی از سرعت لغزش از طریق چهار رژیم اصطکاکی عبور می کنند. ما رژیم‌های مختلف را به تغییر شکل ذرات در اندازه‌های شکاف مختلف مرتبط می‌کنیم، که منطقه تماس موثر بین سطوح لغزش را تغییر می‌دهد. با تغییر سیستماتیک ویژگی‌های ذرات و ویژگی‌های سطح سطوح لغزنده، مکانیسم‌های بالقوه را برای هر یک از رژیم‌های روانکاری مختلف به عنوان تابعی از سرعت تعیین می‌کنیم: (I) اصطکاک نسبتاً زیاد به دلیل مسطح شدن ذرات و تماس مستقیم بین اجسام متقابل (II) ) کاهش اصطکاک به دلیل وجود ذرات غلتشی (III) جریان بزرگ ذرات در یک فضای محدود که منجر به ذرات فشرده می شود و (IV) تشکیل یک لایه روان کننده ضخیم. با استفاده از این سوسپانسیون ها با ذرات نرم و قابل تغییر شکل به عنوان یک سیستم بلبرینگ، ما بینش جدیدی در مورد اصطکاک مواد نرم با کاربرد در امولسیون ها، پودرها، خمیرها یا سایر مواد دانه ای ارائه می دهیم.

معرفی

اصطکاک برای عملکرد بسیاری از سیستم‌های مکانیکی مختلف مانند لاستیک‌های خودرو، یاتاقان‌های فولادی، ایمپلنت‌های زیست‌پزشکی و حتی مفاصل انسان اهمیت دارد. ضریب اصطکاک بیانگر سهولت لغزش دو سطح در کنار یکدیگر است و از نیروی اصطکاک (FF) و نیروی نرمال (FN) به صورت μ = FF/FN محاسبه می شود. پارامترهای متعددی وجود دارد که بر اصطکاک بین دو سطح تأثیر می گذارد. به این ترتیب، μ می تواند به سرعت، نیروی نرمال، چسبندگی، زبری و غیره بستگی داشته باشد. یک استراتژی ساده برای به دست آوردن اصطکاک کم این است که سطوح لغزنده را از تماس فیزیکی با یکدیگر دور نگه دارید. لازم به ذکر است که در صورت تماس سطوح با یکدیگر، اصطکاک کم نیز حاصل می شود. در مورد هیدروژل ها، نشان داده شده است که کاهش اصطکاک را می توان با افزایش سطح تماس به دست آورد. 1،2 برای کاهش مقادیر بالای اصطکاک ناشی از افزایش تماس، سطح تماس بین سطوح در حال حرکت را می توان به طرق مختلف به حداقل رساند. . وجود ساده یک لایه مایع روان کننده نازک یا پوشش پلیمری می تواند با جلوگیری از تماس مستقیم سطوح، ضریب اصطکاک را تا حد زیادی کاهش دهد.

علاوه بر این، کره های جامد قادر به کاهش اصطکاک هستند (شکل 1a). گوی های جامد بین دو سطح لغزنده توانایی کاهش اصطکاک را با جداسازی سطوح لغزنده دارند. اگرچه خود کره ها در تماس مستقیم با هر دو سطح هستند، توانایی غلتش آنها مکانیزم روانکاری را فراهم می کند. این مکانیسم به عنوان مکانیسم یاتاقان توپ 5-7 یا اصطکاک بدنه سوم شناخته می شود و این مکانیسم نقش مهمی در اکثر ماشین آلات با قطعات چرخان ایفا می کند و می توان آن را در کاربردهایی از لوازم آشپزخانه 9 تا صنایع فضایی یافت.10 به دلیل صاف بودن سطح کره، وجود بلبرینگ های غلتشی می تواند ضریب اصطکاک را در مقایسه با سطوح لغزشی در تماس مستقیم کاهش دهد.11 با استفاده از بلبرینگ هایی که به خودی خود اصطکاک بسیار کم (وابسته به سرعت) را ایجاد می کنند، می توان پرسید که اصطکاک تماس یاتاقان چگونه بر توپ تأثیر می گذارد. مکانیزم بلبرینگ علاوه بر این، یاتاقان‌های توپ یا تغییر شکل زیرلایه اغلب در مکانیسم‌های بلبرینگ در نظر گرفته نمی‌شوند، زیرا یاتاقان‌های توپ معمولاً بسیار کمتر از مقاومت داخلی خود تحت فشار قرار می‌گیرند. تغییر شکل بلبرینگ ها ممکن است به طور قابل توجهی بر نواحی تماس درگیر و با آن رفتار روانکاری بلبرینگ ها تأثیر بگذارد. بنابراین، برای یاتاقان‌های ساچمه‌ای نرم و لغزنده، می‌توانیم انتظار رفتار روانکاری غیر ضروری را داشته باشیم.

روش های ساخت انواع بلبرینگ

تغییر شکل ذرات ما چهار رژیم وابسته به سرعت را معرفی می کند. ما مکانیسم های احتمالی اساسی برای رژیم های مختلف را مورد بحث قرار می دهیم. به طور کلی، سیستم تعلیق کره‌ای نرم ما نشان می‌دهد که تماس محدود بین سطوح لغزنده باعث لغزش آسان و ضرایب اصطکاک کم می‌شود. این مورد برای سوسپانسیون های با حجم بالا، ذرات سخت و ذرات بزرگ است، زیرا این نمونه ها به خوبی قادر به جداسازی سطوح لغزنده هستند. سوسپانسیون ذرات کروی نرم که معرفی کردیم می تواند به عنوان یک سیستم مدل برای درک کامل رفتار اصطکاکی پودرها، خمیرها و سوسپانسیون هایی که معمولاً در کشاورزی، داروسازی و غذا استفاده می شوند، عمل کند.

 

2 تجربی

2.1 آماده سازی ریز ذرات ژلاتین

ما از ریز ذرات ژلاتین (شکل 2) به عنوان بلبرینگ هیدروژل نرم خود استفاده می کنیم. برای به دست آوردن ریزذرات ژلاتین ابتدا محلول های ژلاتینی با درصد وزنی مربوطه (وزنی/وزنی درصد) درست می کنیم.

این کار با افزودن پودر ژلاتین (نوع A، سیگما آلدریچ) به آب Milli-Q انجام می شود. مخلوط تکان داده شد و در دمای اتاق رها شد تا پودر ژلاتین هیدراته شود قبل از اینکه مخلوط تا دمای 60 درجه سانتیگراد گرم شود تا ژلاتین حل شود. سپس محلول ژلاتین با نسبت 1: 4 به مخلوطی از روغن آفتابگردان و 2.5 درصد وزنی امولسیفایر پلی گلیسرول پلی ریسینولئات (PGPR) در دمای 60 درجه سانتی گراد اضافه شد. یک امولسیون محلول ژلاتین در روغن با پیش مخلوط کردن محلول ژلاتین با مخلوط روغن/PGPR به مدت 15 دقیقه با استفاده از یک نوار همزن مغناطیسی ایجاد شد. امولسیون از پیش مخلوط شده بیشتر با استفاده از همگن سازی استاتور روتور (IKA Ultra Turrax) همگن شد و پس از آن امولسیون بلافاصله در یک حمام یخ خنک شد تا ژلاتین ژلاتین ایجاد شود و ذرات هیدروژل جامد مانند ایجاد شود. زمان اختلاط و سرعت اختلاط برای تغییر اندازه قطرات متفاوت بود. یک نمای کلی از زمان‌ها و سرعت‌های اختلاط مورد استفاده برای هر نمونه را می‌توان در جدول 1 یافت. برای جمع‌آوری ذرات هیدروژل ژلاتین، مقدار عمده روغن با سانتریفیوژ کردن به مدت یک سیکل 30 دقیقه‌ای در 16000 دور در دقیقه در دمای 4 درجه سانتی‌گراد حذف شد. . روغن باقیمانده با پخش کردن ریزذرات ژلاتین در استون در طول شب حذف شد. استون با روغن محلول با فیلتراسیون حذف شد و خشک شدن بیشتر توسط هوا منجر به یک پودر خشک شد. برای تهیه سوسپانسیون ذرات هیدروژل، پودر ذرات خشک شده به آب اضافی اضافه شد تا ذرات دوباره هیدراته شوند. آبرسانی مجدد ذرات را به شکل کروی اولیه خود باز می گرداند و می توان آن را به طور مکرر انجام داد.

برای جلوگیری از تجمع ذرات هیدروژل، ما سوسپانسیون را به مدت 1 دقیقه با استفاده از یک IKA Ultra Turrax و سپس برای چهار چرخه (یک چرخه در 40 بار و سپس سه چرخه در 80 بار) با استفاده از یک هموژنایزر LAB (Delta Instruments) همگن کردیم. ما تأیید می کنیم که ذرات پس از درمان، کروی باقی مانده اند، با استفاده از میکروسکوپ روشن فیلد (شکل 2b). برای افزایش بیشتر سختی ذرات میکروژل خاص، ما ژلاتین را با استفاده از روشی که در کار قبلی منتشر شده بود به صورت شیمیایی به هم متصل کردیم. پس از فیلتراسیون، یک سوسپانسیون ذرات هیدروژل متراکم به دست آوردیم که برای اندازه‌گیری‌های رئولوژیکی و تریبولوژیکی استفاده می‌شد. ما به این تعلیق با بسته بندی متراکم به عنوان "100٪" اشاره می کنیم که در اینجا به حداکثر بسته بندی اشاره دارد. کسر حجمی واقعی ذرات بسیار کمتر است، زیرا حداکثر بسته بندی ذرات کروی و تک پراکنده از نظر تئوری بین 64 تا 74 درصد است. از این رو از ادعای ارزش خاص کسر بسته بندی خودداری می کنیم و آن را "100٪" می دانیم. این سوسپانسیون 100٪ با بسته بندی متراکم با آب Milli-Q رقیق می شود تا 50٪،

داربست ویگوتسکی: چیست و چگونه از آن استفاده کنیم

معلمانی که مطالب جدیدی را به دانش آموزان خود معرفی می کنند معمولاً می توانند تعیین کنند که چه زمانی برخی از دانش آموزان برای درک مطالب به راهنمایی بیشتری نیاز دارند. داربست ویگوتسکی نظریه ای است که بر توانایی دانش آموز در یادگیری اطلاعات از طریق کمک یک فرد آگاه تر تمرکز می کند. هنگامی که داربست به طور مؤثر مورد استفاده قرار گیرد، می تواند به دانش آموز کمک کند تا محتوایی را یاد بگیرد که به تنهایی قادر به پردازش آن نبود. در این مقاله به چیستی داربست ویگوتسکی، نحوه عملکرد آن در یک محیط آموزشی، مزایای داربست، دستورالعمل ها، نحوه اجرای آن و نکاتی در مورد استفاده از آن می پردازیم.

داربست ویگوتسکی چیست؟

داربست ویگوتسکی روشی برای آموزش است که به زبان آموزان کمک می کند تا محتوای آموزشی را با همکاری با یک مربی یا فردی که درک بهتری از مطالب دارد درک کنند. این مفهوم بیان می‌کند که دانش‌آموزان هنگام کار با افرادی که دامنه دانش گسترده‌تری از دانش‌آموزانی که محتوا را یاد می‌گیرند، بیشتر یاد می‌گیرند. مربیان یا دانش‌آموزانی که به یادگیرندگان آموزش می‌دهند، مطالب را در تکه‌های کوچک‌تر داربست می‌بندند تا یادگیرنده بتواند درک خود را از مطالب بیشتر از آنچه به تنهایی انجام می‌دهد گسترش دهد.

داربست ویگوستسکی زمانی آغاز شد که نظریه پردازان دیگر نظریه او را که منطقه توسعه نزدیک (ZPD) در کلاس درس نامیده می شود، به کار گرفتند. ZPD بر روی کارهایی که یک یادگیرنده می تواند به تنهایی انجام دهد در مقابل کارهایی که می توانند با کمک شخص دیگری انجام دهند تمرکز می کند. می توانید ZPD را به صورت مجموعه ای از سه دایره متحدالمرکز تجسم کنید. کوچکترین دایره نشان دهنده چیزی است که دانش آموز می تواند به تنهایی یاد بگیرد. دایره‌ای که دایره کوچک‌تر را احاطه کرده است، مهارت‌هایی را که دانش‌آموز می‌تواند با کمک یک مربی انجام دهد، توصیف می‌کند. بزرگترین دایره نشان دهنده مهارت هایی است که دانش آموز هنوز نمی تواند انجام دهد، حتی با کمک دیگران.

چگونه در یک محیط آموزشی کار می کند؟

داربست ویگوتسکی که معمولاً به آن داربست گفته می شود، فرآیندی است که در کلاس درس استفاده می شود که در آن یک معلم یا دانش آموز توانا به دانش آموز در ZPD خود کمک می کند. وقتی یادگیرنده و معلم شروع به کار با هم می کنند، معلم بیشتر کارها را مدل می کند و توضیح می دهد که چگونه و چرا کارهایی را انجام می دهند تا به یادگیرنده کمک کند تا محتوا را درک کند. همانطور که یادگیرنده با مطالب راحت تر می شود، کمک مربی کمتر می شود و یادگیرنده بیشتر کار را به تنهایی انجام می دهد. کاهش داربست ادامه می یابد تا زمانی که دانش آموز به مطالب تسلط پیدا کند و دیگر نیازی به داربست نداشته باشد.

مزایای داربست ویگوتسکی

استفاده از داربست با دانش آموزان مزایای زیادی دارد:

 

دانش‌آموزان را به چالش می‌کشد: داربست دانش‌آموزان را به چالش می‌کشد تا دانش کنونی خود را از یک موضوع با کمک دیگران یاد بگیرند. آنها را قادر می سازد تا محتوایی را بیاموزند که در غیر این صورت یادگیری به تنهایی دشوار یا غیرممکن است.

دانش‌آموزان را درگیر می‌کند: این روش تدریس تعامل و بحث را بین زوج‌ها و گروه‌های کوچک دانش‌آموزان برای گسترش درک مطالب آموزشی ترویج می‌کند. فراگیران و معلمان می توانند با محتوا همکاری کنند و بیشتر از زمانی که مستقل کار می کنند، درگیر شوند.

به دانش آموزان فرصتی برای موفقیت می دهد: داربست احتمال دستیابی دانش آموزان به اهداف آموزشی را افزایش می دهد. شما می‌توانید به دانش‌آموزان دستورالعمل‌های صریح در مورد چگونگی تکمیل یک کار و کار با آن‌ها در حالی که بر هدف مسلط هستند و سپس می‌توانند مستقل کار کنند، ارائه دهید.

یادگیری متمایز را فراهم می کند: در کلاس های درس کوچکتر، معلمان می توانند منطقه رشد نزدیک هر دانش آموز را تعیین کنند. با این اطلاعات، آنها می توانند قالب آموزش را برای هر دانش آموز بسته به منطقه رشد نزدیک خود تطبیق دهند.

 

داربست ثبت اختراع

داربست ثبت اختراع از ترکیب فولادی بهره می برد و مجهز به کوپلینگ های ویژه ای است که تکیه گاه ها را محکم به هم قفل می کند. پلت فرم کار روی براکت های قابل تنظیم ارتفاع قرار دارد.

 

داربست چوبی و بامبو

داربست چوبی و بامبو در آسیا بیش از هر جای دیگری در جهان رایج است. این داربست ها به دلیل انعطاف پذیری و طبیعت سازگار با محیط زیست قابل توجه هستند. تکنسین ها و طراحان ماهر در حین کار بر روی سازه ها، لایه ها و داستان های داربست بامبو را می سازند و در میان آنها حرکت می کنند.

 

داربست لوله و گیره

این یک داربست فولادی است که به راحتی مونتاژ می شود. این به سادگی نیاز به اتصال تکیه گاه ها برای تشکیل دو قطب طولانی دارد و سپس استانداردها و دفترچه های متصل با گیره هایی که به طور خاص برای این تکیه گاه ها ساخته شده اند. این داربست به این دلیل محبوب است که می توانید دفتر کل را هر جا که لازم باشد جابجا کنید و شکل آن را با ساختارهای نامنظم و با شکل های عجیب و غریب تطبیق دهید تا به چندین مکان مختلف برسید.

 

داربست Kwikstage

داربست Kwikstage محبوب است زیرا با پروژه های تجاری و مسکونی سازگار است و ساخت آن نسبتاً آسان است. دارای یک سکوی ضد لغزش و نرده محافظ دوگانه است که آن را برای کارگران ساختمانی ایمن و به اندازه کافی برای قرار دادن تجهیزات قابل اعتماد می کند. فولاد گالوانیزه از این داربست تشکیل شده است که امکان استحکام و یک سیستم قفل شدن بادوام را فراهم می کند. این سیستم همچنین برای هر ارتفاعی قابل تنظیم و تنظیم است.

6 شغل ساختمانی که از داربست استفاده می کنند

در اینجا 6 شغل ساختمانی که اغلب از داربست استفاده می کنند آورده شده است:

 

1. کارگر

میانگین حقوق ملی: 32656 دلار در سال

 

وظایف اصلی: کارگر فردی است که در زمینه کار یدی، معمولاً در بخش های کارخانه و ساخت و ساز بازار کار، کار می کند. صنایع برای پروژه‌های مختلف، مانند ساخت ساختمان‌ها، جاده‌ها و پل‌ها، کارگران را استخدام می‌کنند.

 

بیشتر بخوانید: درباره کارگر بودن بیاموزید

 

2. تکنسین تعمیر و نگهداری ساختمان

میانگین حقوق ملی: 40401 دلار در سال

 

وظایف اولیه: تکنسین تعمیر و نگهداری ساختمان شخصی است که یکپارچگی سازه ها و ساختمان ها را تعمیر و حفظ می کند. آنها مهارت های زیادی دارند زیرا کارهای تعمیر و نگهداری مختلفی را بر روی یک ساختمان انجام می دهند، مانند لوله کشی، کارهای برقی، نقاشی، نجاری، تاسیسات و سایر کارهای مختلف.

 

بیشتر بخوانید: درباره تکنسین تعمیر و نگهداری ساختمان بدانید

 

3. کارگر ساختمانی

میانگین حقوق ملی: 40610 دلار در سال

 

وظایف اصلی: موقعیت کارگر ساختمانی شامل عملیات تجهیزات و ماشین آلات و سازه های ساختمانی است. کارگران ساختمانی از نقشه های دقیقی پیروی می کنند تا سازه هایی امن، محکم و کاربردی بسازند.

4. نجار

میانگین حقوق ملی: 53801 دلار در سال

 

وظایف اولیه: یک نجار سازه ها و اسکلت ساختمان ها را می سازد، نصب و تعمیر می کند. آنها مواد مورد نیاز را جمع آوری می کنند، تعیین می کنند که چگونه با هم کار می کنند و سپس یک سازه می سازند. یک نجار می تواند سازه ها یا وسایل مختلفی مانند دوش، وان، پیشخوان، کابینت و سایر سازه های داخلی بسازد.

 

بیشتر بخوانید: با نجار بودن آشنا شوید

 

5. برقکار

میانگین حقوق ملی: 55187 دلار در سال

 

وظایف اصلی: برقکارها متخصصان آموزش دیده ای هستند که روی سازه های الکتریکی کار، نصب و نگهداری می کنند. آنها معمولاً روی سیم کشی های مسکونی یا صنعتی، کابل ها و وسایل برقی کار می کنند. برقکارها می توانند در پروژه های بیرونی و داخلی کار کنند.

 

بیشتر بخوانید: با برقکار بودن آشنا شوید

 

6. نقاش

میانگین حقوق ملی: 59,441 دلار در سال

 

وظایف اولیه: نقاش صنعتی یا ساختمانی کارگر فردی است که سطوح ساختمان ها را رنگ آمیزی می کند. آنها نمای داخلی و خارجی ساختمان ها را رنگ آمیزی می کنند و از روش های خاصی برای محافظت از کار خود در برابر عواملی مانند دما یا هوای شدید و فرسایش استفاده می کنند.