داربست ویگوتسکی: چیست و چگونه از آن استفاده کنیم

معلمانی که مطالب جدیدی را به دانش آموزان خود معرفی می کنند معمولاً می توانند تعیین کنند که چه زمانی برخی از دانش آموزان برای درک مطالب به راهنمایی بیشتری نیاز دارند. داربست ویگوتسکی نظریه ای است که بر توانایی دانش آموز در یادگیری اطلاعات از طریق کمک یک فرد آگاه تر تمرکز می کند. هنگامی که داربست به طور مؤثر مورد استفاده قرار گیرد، می تواند به دانش آموز کمک کند تا محتوایی را یاد بگیرد که به تنهایی قادر به پردازش آن نبود. در این مقاله به چیستی داربست ویگوتسکی، نحوه عملکرد آن در یک محیط آموزشی، مزایای داربست، دستورالعمل ها، نحوه اجرای آن و نکاتی در مورد استفاده از آن می پردازیم.

داربست ویگوتسکی چیست؟

داربست ویگوتسکی روشی برای آموزش است که به زبان آموزان کمک می کند تا محتوای آموزشی را با همکاری با یک مربی یا فردی که درک بهتری از مطالب دارد درک کنند. این مفهوم بیان می‌کند که دانش‌آموزان هنگام کار با افرادی که دامنه دانش گسترده‌تری از دانش‌آموزانی که محتوا را یاد می‌گیرند، بیشتر یاد می‌گیرند. مربیان یا دانش‌آموزانی که به یادگیرندگان آموزش می‌دهند، مطالب را در تکه‌های کوچک‌تر داربست می‌بندند تا یادگیرنده بتواند درک خود را از مطالب بیشتر از آنچه به تنهایی انجام می‌دهد گسترش دهد.

داربست ویگوستسکی زمانی آغاز شد که نظریه پردازان دیگر نظریه او را که منطقه توسعه نزدیک (ZPD) در کلاس درس نامیده می شود، به کار گرفتند. ZPD بر روی کارهایی که یک یادگیرنده می تواند به تنهایی انجام دهد در مقابل کارهایی که می توانند با کمک شخص دیگری انجام دهند تمرکز می کند. می توانید ZPD را به صورت مجموعه ای از سه دایره متحدالمرکز تجسم کنید. کوچکترین دایره نشان دهنده چیزی است که دانش آموز می تواند به تنهایی یاد بگیرد. دایره‌ای که دایره کوچک‌تر را احاطه کرده است، مهارت‌هایی را که دانش‌آموز می‌تواند با کمک یک مربی انجام دهد، توصیف می‌کند. بزرگترین دایره نشان دهنده مهارت هایی است که دانش آموز هنوز نمی تواند انجام دهد، حتی با کمک دیگران.

چگونه در یک محیط آموزشی کار می کند؟

داربست ویگوتسکی که معمولاً به آن داربست گفته می شود، فرآیندی است که در کلاس درس استفاده می شود که در آن یک معلم یا دانش آموز توانا به دانش آموز در ZPD خود کمک می کند. وقتی یادگیرنده و معلم شروع به کار با هم می کنند، معلم بیشتر کارها را مدل می کند و توضیح می دهد که چگونه و چرا کارهایی را انجام می دهند تا به یادگیرنده کمک کند تا محتوا را درک کند. همانطور که یادگیرنده با مطالب راحت تر می شود، کمک مربی کمتر می شود و یادگیرنده بیشتر کار را به تنهایی انجام می دهد. کاهش داربست ادامه می یابد تا زمانی که دانش آموز به مطالب تسلط پیدا کند و دیگر نیازی به داربست نداشته باشد.

مزایای داربست ویگوتسکی

استفاده از داربست با دانش آموزان مزایای زیادی دارد:

 

دانش‌آموزان را به چالش می‌کشد: داربست دانش‌آموزان را به چالش می‌کشد تا دانش کنونی خود را از یک موضوع با کمک دیگران یاد بگیرند. آنها را قادر می سازد تا محتوایی را بیاموزند که در غیر این صورت یادگیری به تنهایی دشوار یا غیرممکن است.

دانش‌آموزان را درگیر می‌کند: این روش تدریس تعامل و بحث را بین زوج‌ها و گروه‌های کوچک دانش‌آموزان برای گسترش درک مطالب آموزشی ترویج می‌کند. فراگیران و معلمان می توانند با محتوا همکاری کنند و بیشتر از زمانی که مستقل کار می کنند، درگیر شوند.

به دانش آموزان فرصتی برای موفقیت می دهد: داربست احتمال دستیابی دانش آموزان به اهداف آموزشی را افزایش می دهد. شما می‌توانید به دانش‌آموزان دستورالعمل‌های صریح در مورد چگونگی تکمیل یک کار و کار با آن‌ها در حالی که بر هدف مسلط هستند و سپس می‌توانند مستقل کار کنند، ارائه دهید.

یادگیری متمایز را فراهم می کند: در کلاس های درس کوچکتر، معلمان می توانند منطقه رشد نزدیک هر دانش آموز را تعیین کنند. با این اطلاعات، آنها می توانند قالب آموزش را برای هر دانش آموز بسته به منطقه رشد نزدیک خود تطبیق دهند.