مهندسی سبز اثرات زیست محیطی را برای کمک به انتخاب های طراحی پایدارتر تعیین می کند. بدون معیارهای قابل سنجش، تعیین اینکه کدام گزینه از دیدگاه محیطی بهترین است، دشوار است. به عنوان مثال، می توان ادعا کرد که وسایل نقلیه الکتریکی انتشار دی اکسید کربن کمتری نسبت به خودروهای بنزینی دارند، اما یک مقایسه کمی از انتشار گازهای گلخانه ای خودروهای بنزینی با گازهای گلخانه ای از نیروگاه های تولید برق باید انجام شود تا بدانیم کدام وسیله نقلیه انتشار کمتری در هوا دارد.
علاوه بر این، اثرات زیست محیطی باید در کل چرخه زندگی در نظر گرفته شود. در غیر این صورت، بهبود در یک بخش از چرخه زندگی می تواند منجر به مشکلات بزرگتر در حوزه دیگر شود. سوخت هسته‌ای برای تولید الکتریسیته، انتشار کربن نسبتاً پایینی تولید می‌کند، اما مصالحه مربوط به مواد زاید رادیواکتیو و سمی است که باید برای قرن‌ها در مرحله دفع مدیریت شوند. در گذشته، مهندسان اغلب تصمیمات زیست‌محیطی را بر اساس شهود و نه ارزیابی‌های چرخه عمر، اتخاذ می‌کردند. این اغلب منجر به تصمیمات ضعیف از منظر زیست محیطی می شود، زیرا پیچیدگی چرخه زندگی کامل را نمی توان بدون تجزیه و تحلیل دقیق به طور دقیق قضاوت کرد. مهندسان سبز با درک جزئیات مراحل مختلف چرخه حیات و انتخاب‌هایی که اثرات زیست‌محیطی را بدون قربانی کردن سایر محدودیت‌های حیاتی کاهش می‌دهند، آسیب‌های محیطی را به حداقل می‌رسانند. همچنین نگاه کنید به: چرخه سوخت هسته ای
مهندسی سیستم ها
از این نظر، مهندسی سبز شکلی از مهندسی سیستم است، زیرا تعاملات پیچیده ای بین تمام اجزای چرخه حیات وجود دارد. به عنوان مثال، در حالی که مهندسان به طور سنتی برای تمرکز بر عملکرد هنگام انتخاب یک ماده خاص برای یک برنامه آموزش دیده اند، مهم است که آنها درک کنند که این انتخاب بر کل سیستم تأثیر می گذارد. استخراج و ساخت مواد بر حسب مواد متفاوت است، همانطور که گزینه های پایان عمر آنها نیز متفاوت است. مهندسی سیستم ها ذاتاً بین رشته ای است، زیرا برای درک و ارزیابی هر مرحله از چرخه عمر، به تخصص در زمینه های مختلف نیاز است. با در نظر گرفتن این دیدگاه سیستم، درک این موضوع آسان است که مهندسی سبز به طور موثر در اوایل مرحله طراحی به کار گرفته می شود، زیرا تغییرات در آنجا می تواند مزایای تجمعی در تمام مراحل چرخه عمر داشته باشد.
استخراج
استخراج شروع چرخه زندگی است و توسط مواد خام و انتخاب های شیمیایی دیکته می شود. مواد معدنی، فلزات و سوخت‌های فسیلی استخراج می‌شوند و سپس با سطوح مختلف تخریب محیطی تصفیه می‌شوند. منابع این مواد محدود است، بنابراین استفاده جامعه آنها را کاهش می دهد. مواد دیگر، از جمله چوب، الیاف گیاهی و مواد شیمیایی، غذا و سایر زیست توده ها، به این معنا که می توانند بازسازی شوند، تجدید پذیر هستند. با این حال، این فرآیندها تنها در صورتی پایدار هستند که منابع را سریع‌تر از حذف آنها بازسازی کنیم و به اکوسیستم‌هایی که از آنها پشتیبانی می‌کنند آسیب نرسانیم. مهندسان سبز تلاش می کنند موادی را انتخاب کنند که فراوان باشد و بتوان آنها را با آسیب کمتر انرژی و اکوسیستم استخراج کرد. همچنین ببینید: منابع چوب جنگلی. معدن؛ حفاری چاه نفت و گاز؛ منابع تجدیدپذیر
ساخت
تولید مواد خام استخراج شده را می گیرد و آنها را به محصولات مفید با عملکردهای خاص و خواص پیشرفته تبدیل می کند. مانند استخراج، تولید به برق، گرما و مواد شیمیایی غیرمستقیم مختلف مانند حلال ها نیاز دارد که به طور عمدی کمتر از محدودیت های فدرال یا ناخواسته در اثر حوادث منتشر می شوند. رویدادهای منظم، مانند زلزله، طوفان، نشت نفت، نشت مواد شیمیایی، حوادث تولیدی، یا انتشار غیرقانونی گازهای گلخانه ای، همچنان بر کارگران، مردم و محیط زیست در سطح محلی، منطقه ای و جهانی تأثیر می گذارد. مهندسان سبز تلاش می کنند تا مواد شیمیایی سمی کمتری را انتخاب کنند، فرآیندهایی را توسعه دهند که انرژی و مواد کمتری مصرف می کنند، یا اقدامات حفاظتی بیشتری را برای فرآیندهای تولیدی که نیاز به استفاده از مواد خطرناک دارند، طراحی کنند. همچنین ببینید: شیمی سبز; مواد پایدار و شیمی سبز
پایان زندگی
پایان عمر یا دفع آخرین مرحله از چرخه حیات است. همه محصولات باید در پایان عمر مفید خود جایی بروند. رایج ترین گزینه ها دفن زباله، سوزاندن و بازیافت هستند و هر کدام دارای معاوضه هایی هستند. محل های دفن زباله متان را از هضم بی هوازی مواد آلی تولید می کنند، اما این گاز گلخانه ای قوی را می توان جذب کرد و به عنوان سوخت استفاده کرد. سوزاندن مقداری از انرژی تجسم یافته را از موادی که در غیر این صورت دفن می‌شوند، بازیابی می‌کند، اما تجارت محیطی، دی اکسید کربن و سایر آلاینده‌های جوی ناشی از احتراق است. بازیافت باعث صرفه جویی در مقادیر زیادی انرژی تجسم شده و اختلال در اکوسیستم می شود زیرا از مرحله استخراج به طور کامل اجتناب می شود، اما همچنان انرژی برای فرآیندهای حمل و نقل و بازیافت مورد نیاز است. مهندسان سبز در تلاش برای کاهش همه اشکال زباله و توسعه فرآیندهای بازیافت حلقه بسته هستند.