صنعت، گروهی از شرکت‌ها یا سازمان‌های مولد که کالا، خدمات یا منابع درآمد تولید یا عرضه می‌کنند. در علم اقتصاد، صنایع به طور کلی به عنوان اولیه، ثانویه، سوم و چهارم طبقه بندی می شوند. صنایع ثانویه بیشتر به دو دسته سنگین و سبک طبقه بندی می شوند.
صنعت اصلی
این بخش از اقتصاد یک کشور شامل کشاورزی، جنگلداری، ماهیگیری، معدن، استخراج معادن و استخراج مواد معدنی است. می توان آن را به دو دسته تقسیم کرد: صنعت ژنتیک، از جمله تولید مواد خام که ممکن است با دخالت انسان در فرآیند تولید افزایش یابد. و صنایع استخراجی، از جمله تولید مواد خام پایان پذیر که از طریق کشت قابل افزایش نیست.
صنایع ژنتیکی شامل کشاورزی، جنگلداری، مدیریت دام و ماهیگیری است که همگی منوط به بهبود علمی و فناوری منابع تجدیدپذیر هستند. صنایع استخراجی شامل استخراج معادن معدنی، استخراج سنگ و استخراج سوخت های معدنی است.
صنعت اولیه تمایل به تسلط بر اقتصاد کشورهای توسعه نیافته و در حال توسعه دارد، اما با توسعه صنایع ثانویه و سوم، سهم آن از تولید اقتصادی کاهش می یابد.
صنعت ثانویه
این بخش که صنعت تولیدی نیز نامیده می شود، (1) مواد خام عرضه شده توسط صنایع اولیه را می گیرد و آنها را به کالاهای مصرفی پردازش می کند، یا (2) کالاهایی را که سایر صنایع ثانویه به محصول تبدیل کرده اند، پردازش می کند، یا (3) کالاهای سرمایه ای مورد استفاده را می سازد. برای تولید کالاهای مصرفی و غیر مصرفی. صنعت ثانویه همچنین شامل صنایع تولید انرژی (به عنوان مثال، صنایع برق آبی) و همچنین صنعت ساختمان می شود.
صنایع ثانویه را می توان به صنایع سنگین یا در مقیاس بزرگ و سبک یا کوچک تقسیم کرد. صنعت در مقیاس بزرگ به طور کلی نیاز به سرمایه‌گذاری سنگین در کارخانه‌ها و ماشین‌آلات دارد، به بازار بزرگ و متنوعی از جمله سایر صنایع تولیدی خدمت می‌کند، دارای یک سازمان صنعتی پیچیده و اغلب نیروی کار متخصص ماهر است و حجم زیادی از خروجی تولید می‌کند. به عنوان مثال می توان به پالایش نفت، تولید فولاد و آهن (به فلزکاری مراجعه کنید)، ساخت وسایل نقلیه موتوری و ماشین آلات سنگین، تولید سیمان، پالایش فلزات غیرآهنی، بسته بندی گوشت و تولید نیروی برق آبی اشاره کرد.
صنعت سبک یا در مقیاس کوچک ممکن است با عدم دوام محصولات تولیدی و سرمایه گذاری کمتر در کارخانه ها و تجهیزات مشخص شود و ممکن است شامل محصولات غیر استاندارد مانند کارهای سفارشی یا صنایع دستی باشد. نیروی کار ممکن است مهارت پایینی داشته باشد، مانند نساجی و تولید پوشاک، فرآوری مواد غذایی، و تولید پلاستیک، یا بسیار ماهر، مانند تولید قطعات الکترونیک و سخت افزار کامپیوتر، ساخت ابزار دقیق، برش سنگ های قیمتی، و کار صنایع دستی.
صنعت سوم
این بخش گسترده که صنعت خدمات نیز نامیده می شود، شامل صنایعی است که در عین حال که هیچ کالای ملموسی تولید نمی کنند، خدمات یا سودهای نامشهود ارائه می دهند یا ثروت تولید می کنند. این بخش عموماً شامل شرکت های خصوصی و دولتی می شود.
صنایع این بخش از جمله خدمات بانکی، مالی، بیمه، سرمایه گذاری و املاک و مستغلات را شامل می شود. تجارت عمده، خرده فروشی و فروش مجدد؛ حمل و نقل؛ خدمات حرفه ای، مشاوره، حقوقی و شخصی؛ گردشگری، هتل ها، رستوران ها، و سرگرمی؛ خدمات تعمیر و نگهداری؛ و خدمات بهداشتی، رفاه اجتماعی، اداری، پلیس، امنیتی و دفاعی.
صنعت کواترنر
توسعه صنعت ثالث که اغلب به عنوان بخش خود شناخته می شود، صنعت چهارتایی، به محصولات و خدمات مبتنی بر اطلاعات یا دانش محور مربوط می شود. مانند بخش سوم، آمیخته ای از تلاش های خصوصی و دولتی است. صنایع و فعالیت های این بخش شامل سیستم های اطلاعاتی و فناوری اطلاعات (IT) می باشد. تحقیق و توسعه، از جمله توسعه فناوری و تحقیقات علمی؛ تحلیل و مشاوره مالی و استراتژیک؛ فناوری ها و خدمات رسانه ها و ارتباطات؛ و آموزش، از جمله فناوری ها و خدمات آموزشی و آموزشی.